Rozdział 11

-Angie-

Jej jak on mógł potraktować tak Violettę. Poszłam za nią na górę. Zapukałam. Usłyszałam tylko ciche szlochanie. Zapukam jeszcze raz.

-Nie mam ochoty z nikim rozmawiać - krzyknęła Violetta. Weszłam i tak  - a to ty Anige - powiedziała podbiegła i przytuliła się do mnie.
-Tak  to ja co się stało Violu ? Czemu płaczesz ?
-Tata nie pozwala mi śpiewać. Nie wiem tylko czemu. Czy ja tak okropnie śpiewam. Wszyscy mówią, że ładnie. Czy może tak mówią z litości nade mną. Nie rozumiem już niczego. Dlaczego tak jest. Ja nigdy nie mogę tego co chce. - mówiła płacząc Violetta
-Dobrze już cichutko. Nie płacz będzie dobrze. Jak chcesz pójdę porozmawiam z twoim tatą. Chcesz ?
-A mogłabyś ? - zapytała patrząc na mnie tymi swoimi zapłakanymi oczami. Jej aż mi się zachciało płakać.
-Tak oczywiście. Ty się uspokój a ja idę porozmawiać z nim. I popraw makijaż bo się z lekka rozmazałaś. - powiedziałam i uśmiechnęłam się wychodząc z pokoju .
-Dobrze - powiedziała Viola i zaczęła się śmiać.

Od razu poszłam do gabinetu Germana. Był tam też Ramalo. Zapukałam i weszłam do środka.

-Przepraszam czy mogę z panem porozmawiać Panie Germanie ? - zapytałam  lekko poddenerwowana
-Tak proszę czy coś się stało z Violettą ? - zapytał
-To ja może już pójdę - powiedział Ramalo
-Dlaczego nie pozwala Pan śpiewać Violettcie ? - zapytałam
-Yyy. W ogóle kim pani jest żeby mnie o takie rzeczy pytać ?
-Przepraszam, ale słyszałam jak Pan do niej powiedział. Gdybym była na jej miejscu  pomyślałabym, że nie umiem śpiewać skoro mój ojciec zabrania mi śpiewania.

(Tym czasem u Violetty w pokoju)

-Violetta-

Nie mogę tak siedzieć i płakać to nic nie da. Mój tata jest taki jaki jest. On już się nie zmieni. Przykro mi z tego powodu. Ja tak bardzo chciałabym śpiewać. Czy mój tata to kiedyś zrozumie i pozwoli mi śpiewać. Szybko przebrałam się  w ten strój. Poszłam do Resto Baru.